20.10.19    Avyakt Bapdada     Nepali Murli    24.02.85     Om Shanti     Madhuban


संगमयुग– सर्वश्रेष्ठ प्राप्तिको युग


आज बापदादाले चारैतिरका प्राप्ति स्वरूप विशेष आत्माहरूलाई हेरिरहनु भएको थियो। एकातर्फ अनेक आत्माहरू अल्पकालको प्राप्तिवाला छन्, जसमा प्राप्तिको साथ-साथै अप्राप्ति पनि छ। आज प्राप्ति छ भोलि अप्राप्ति हुन्छ। त्यसैले एकातर्फ अनेक प्राप्ति सो अप्राप्ति स्वरूप छन्, अर्कातर्फ धेरै कम सदा कालका प्राप्ति स्वरूप विशेष आत्माहरू छन्। दुवैको महान अन्तरलाई हेरिरहनु भएको थियो। बापदादा प्राप्ति स्वरूप बच्चाहरूलाई देखेर हर्षित भइरहनु भएको थियो। प्राप्ति स्वरूप बच्चाहरू कति पदमापदम भाग्यवान छौ। यति प्राप्ति गरेका छौ, जुन तिमी विशेष आत्माहरूको हर कदममा पदम छ। लौकिकमा प्राप्ति स्वरूप जीवनमा विशेष चार कुराको प्राप्ति आवश्यक हुन्छ। (१) सुखमय सम्बन्ध होस्। (२) स्वभाव र संस्कार सदा शीतल र स्नेही होस् (३) सच्चा कमाईको श्रेष्ठ सम्पति होस् (४) श्रेष्ठ कर्म श्रेष्ठ सम्पर्क होस्। यदि यी चारै कुरा प्राप्त छन् भने लौकिक जीवनमा पनि सफलता र खुशी हुन्छ। तर लौकिक जीवनको प्राप्ति अल्पकालको प्राप्ति हो। आज सुखमय सम्बन्ध हुन्छ, भोलि फेरि त्यही सम्बन्ध दु:खमय बन्न पुग्छ। आज सफलता हुन्छ भोलि हुँदैन। यसको तुलनामा तिमी प्राप्ति स्वरूप श्रेष्ठ आत्माहरूलाई यो अलौकिक श्रेष्ठ जीवनमा चारै कुरा सदा प्राप्त छन् किनकि डाइरेक्ट सुखदाता सर्व प्राप्तिका दातासँग अविनाशी सम्बन्ध छ। जुन अविनाशी सम्बन्धले कहिल्यै पनि दु:ख अथवा धोका दिँदैन। विनाशी सम्बन्धमा वर्तमान समयमा दु:ख छ, धोका छ। अविनाशी सम्बन्धमा सच्चा स्नेह हुन्छ। सुख हुन्छ। त्यसैले सदा स्नेह र सुखको सर्व सम्बन्ध बाबाबाट प्राप्त छ। एउटा पनि सम्बन्धको कमी छैन। जुन सम्बन्ध चाहन्छौ त्यही सम्बन्धबाट प्राप्तिको अनुभव गर्न सक्छौ। जुन आत्मालाई जुन सम्बन्धसँग प्यार छ, त्यही सम्बन्धले भगवानले प्रीत निर्वाह गरिरहनु भएको छ। भगवानलाई सर्व सम्बन्धी बनायौ। यस्तो श्रेष्ठ सम्बन्ध सारा कल्पमा प्राप्त हुन सक्दैन। त्यसैले सम्बन्ध पनि प्राप्त छ र साथ-साथै यस अलौकिक दिव्य जन्ममा सदा श्रेष्ठ स्वभाव, ईश्वरीय संस्कार भएको कारणले ती स्वभाव संस्कारले कहिल्यै पनि दु:ख दिँदैनन्। जुन बापदादाको संस्कार त्यो बच्चाहरूको संस्कार, जुन बापदादाको स्वभाव त्यो बच्चाहरूको स्वभाव हुन्छ। स्व-भाव अर्थात् सदा हरेक प्रति स्व अर्थात् आत्माको भाव। स्व श्रेष्ठलाई पनि भनिन्छ। स्वको भाव अथवा श्रेष्ठ भाव, यही स्वभाव होस्। सदा महादानी, दयावान, विश्व कल्याणकारी– यी बाबाका संस्कार सो तिम्रा संस्कार हुन्। यस्ता स्वभाव र संस्कारले सदा खुशीको प्राप्ति गराउँछ। यी नै सच्चा कमाई र सुखमय सम्पति हुन्। अविनाशी खजाना कति मिलेको छ! हरेक खजानाको खानीका मालिका हौ। केवल खजाना होइन, अखुट अनगिन्ती खजानाहरू मिलेका छन्। जुन खर्च गर, खाऊ र बढाउँदै जाऊ। जति खर्च गर्छौ त्यति बढ्छ। अनुभवी छौ नि। स्थूल सम्पत्ति केको लागि कमाउँछन्? दालरोटी सुखले खान पाइयोस्, परिवार सुखी होउन्, दुनियाँमा राम्रो नाम होस्। तिमीहरूले आफूलाई हेर– कति सुख र खुशीले दाल रोटी मिलिरहेको छ। जसको गायन पनि छ– दाल रोटी खाऊ भगवान्को गीत गाऊ। यस्तो गायन गरिएको दाल रोटी खाइरहेका छौ र ब्राह्मण बच्चाहरूलाई बाबाको गेरन्टी छ– ब्राह्मण बच्चा दालरोटीबाट बञ्चित हुन पर्दैन। आसक्तिवाला खाना मिल्दैन तर दाल रोटी अवश्य मिल्छ। दाल रोटी पनि छ, परिवार पनि छ र नाम पनि कति प्रसिद्ध छ। यति तिमी प्रसिद्ध हुन्छौ, जुन आज अन्तिम जन्म सम्ममा पनि तिम्रो जड चित्रको नामले अनेक आत्माहरूले आफ्नो काम सिद्ध गरिरहेका छन्। नाम तिमी देवी देवताको लिन्छन्, काम आफ्नो सिद्ध गर्छन्। यति प्रसिद्ध हुन्छौ। एक जन्म मात्रै प्रसिद्ध हुँदैनौ, सारा कल्प तिम्रो नाम हुन्छ। त्यसैले सुखमय, सच्चा सम्पतिवान हुन्छौ। बाबाको सम्पर्कमा आउनाले तिम्रो पनि श्रेष्ठ सम्पर्क बनेको छ। तिम्रो यस्तो श्रेष्ठ सम्पर्क भएको छ, जुन तिम्रो जड चित्रको एक सेकेण्डको सम्पर्कको लागि पनि प्यासी हुन्छन्। केवल दर्शनको, सम्पर्कको लागि पनि कति प्यासी छन्। पूरा रात जागरण गर्छन्। केवल सेकेण्डको दर्शनको सम्पर्कको लागि पुकार गरिरहन्छन्। कराइरहन्छन् अथवा केवल नजिक जानको लागि पनि कति सहन गर्छन्। हो त चित्र नै, यस्ता चित्र घरमा पनि हुन्छन् तर पनि एक सेकेण्डको सम्मुखको सम्पर्कको लागि कति प्यासी हुन्छन्। एक बेहदका बाबाको बन्नाको कारणले सारा विश्वका आत्माहरूसँग सम्पर्क हुन पुग्यो। बेहदका परिवारको भयौ। विश्वका सर्व आत्माहरूसँग सम्पर्क बन्यो। चारै कुराको अविनाशी प्राप्ति छ त्यसैले सदा सुखी जीवन छ। प्राप्ति स्वरूप जीवन छ। अप्राप्त छैन कुनै वस्तु ब्राह्मण जीवनमा। यही तिम्रो गीत हो। यस्तो प्राप्ति स्वरूप छौ नि अथवा अब बन्ने हो? सुनाएँ नि– आज प्राप्ति स्वरूप बच्चाहरूलाई हेरिरहेको थिएँ। जुन श्रेष्ठ जीवनको लागि दुनियाँले कति मेहनत गर्छन् र तिमीहरूले के गर्यौ? मेहनत गर्यौ वा प्यार गर्यौ? प्यार-प्यारमा नै बाबालाई आफ्नो बनायौ। त्यसैले दुनियाँले मेहनत गर्छन् र तिमीहरूले प्यारले पायौ। बाबा भन्यौ, खजानाको चाबी मिल्यो। दुनियाँलाई सोध के भन्छन्? कमाउन धेरै मुश्किल हुन्छ। यस दुनियाँमा चल्न धेरै मुश्किल छ तर तिमीहरूले के भन्छौ? कदममा पदमको कमाई छ। फेरि चल्न कति सजिलो छ। उड्तीकला भयो त्यसैले हिँड्नबाट पनि बच्यौ। तिमीहरूले– भन्छौ हिड्ने कहाँ यहाँ त उड्ने हो। कति अन्तर भयो। बापदादाले आज विश्वका सबै बच्चाहरूलाई देखिरहनु भएको थियो। सबै आ-आफ्नो प्राप्तिको लगनमा लागिरहेका छन् तर रिजल्ट के छ? सबै अनुसन्धान गर्नमा लागिरहेका छन्। वैज्ञानिकलाई हेर आफ्नो अनुसन्धानमा यति व्यस्त छन् जुन अरू केहीको वास्ता छैन। महान आत्माहरूलाई हेर प्रभुलाई पाउने खोजमा लागिरहेका छन्। अथवा सानो भ्रान्तिको कारणले प्राप्तिबाट बन्चित छन्। आत्मा नै परमात्मा हो अथवा परमात्मा सर्वव्यापी हुनुहुन्छ– यो भ्रान्तिको कारणले खोजिमा नै रहेका छन्। प्राप्तिबाट बञ्चित भएका छन्। वैज्ञानिकहरू पनि अझै माथि छ, अझै माथि छ भन्दै चन्द्रमामा, ताराहरूमा दुनियाँ बनाउँछौ भन्दै खोज गर्दा गर्दै त्यसैमा हराएका छन्। शास्त्रवादीलाई हेर– शास्त्रको चक्कर र विस्तारमा हराएका छन्। शास्त्रार्थको लक्ष्य राखेर अर्थबाट वञ्चित भएका छन्। राजनेताहरूलाई हेर– कुर्सीको भाग दौडमा हराएका छन्। दुनियाँका सोझा आत्माहरूलाई हेर विनाशी प्राप्तिको कमजोर सहारालाई वास्तविक सहारा सम्झेर बसेका छन्। तर तिमीहरूले के गर्यौ? तिनीहरू हराइरहेका छन् र तिमीहरूले पाइसक्यौ। भ्रान्तिलाई मेटायौ। त्यसैले प्राप्ति स्वरूप भयौ र सदा प्राप्ति स्वरूप श्रेष्ठ आत्मा हुन्छौ।

बापदादाले विशेष डबल विदेशी बच्चाहरूलाई बधाई दिनुहुन्छ– विश्वमा अनेक आत्माहरू मध्ये तिमी श्रेष्ठ आत्माहरूको पहिचान गर्ने नेत्र शक्तिशाली रहेको छ, जसले पहिचान गर्यौ र पायौ। त्यसैले बापदादाले विदेशी बच्चाहरूको पहिचान गर्ने नेत्रलाई देखेर बच्चाहरूको गुण गाइरहनु भएको छ– वाह बच्चाहरू वाह। जो दूर देशका भएर पनि, भिन्दै धर्मका भएर पनि, भिन्दै रसम-रिवाजका भएर पनि आफ्नो असली बाबालाई दूर भएर पनि नजिकबाट पहिचान गर्यौ। नजिकको सम्बन्धमा आयौ। ब्राह्मण जीवनको रसम-रिवाजलाई आफ्नो आदि रिवाज सम्झेर सहजै आफ्नो जीवनमा अपनायौ। यस्तालाई भनिन्छ विशेष प्यारा र भाग्यशाली बच्चा। जसरी बच्चाहरूलाई विशेष खुशी छ, त्यस्तै बापदादालाई पनि विशेष खुशी छ। ब्राह्मण परिवारका आत्माहरू विश्वको कुना-कुनामा पुगेका थिए तर कुना-कुनामा बिछोडिएका श्रेष्ठ आत्माहरू पुन: आफ्नो परिवारमा पुगेका छन्। बाबाले खोज्नु भयो, तिमीहरूले चिन्यौ त्यसैले प्राप्तिको अधिकारी बन्यौ। अच्छा।

यस्ता अविनाशी प्राप्ति स्वरूप बच्चाहरूलाई, सदा सर्व सम्बन्धको अनुभव गर्ने बच्चाहरूलाई, सदा अविनाशी सम्पतिवान बच्चाहरूलाई, सदा बाबा समान श्रेष्ठ संस्कार र सदा स्वको भावमा रहने सर्व प्राप्तिहरूको भण्डार, सर्व प्राप्तिहरूको महादानी बच्चाहरूलाई बापदादाको याद-प्यार एवं नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

युगलहरूसँग अव्यक्त बापदादाको भेटघाट:–
प्रवृत्तिमा रहेर सर्व बन्धनबाट न्यारा र बाबाको प्यारा छौ नि? फँसेका त छैनौ? पिन्जडाको पंछी त होइनौ, उड्ता पंछी हौ नि! थोरै बन्धनले पनि फसाउँछ। बन्धन मुक्त छौ त्यसैले सदा उडिरहन्छौ। कुनै पनि प्रकारको बन्धन छैन। न देहको, न सम्बन्धको, न प्रवृत्तिको, न पदार्थको। कुनै पनि बन्धन नहोस् यसलाई भनिन्छ “न्यारा र प्यारा”। स्वतन्त्र सदा उड्ती कलामा हुन्छन् र परतन्त्रवाला थोरै उड्छन् फेरि बन्धनले तिनीहरूलाई तानेर तल ल्याउँछ। त्यसैले कहिले तल कहिले माथि गर्दा समय जान्छ। सदा एकरस उड्तीकलाको अवस्था र कहिले तल, कहिले माथिको अवस्था– यी दुवैमा रात-दिनको अन्तर छ। तिमीहरू कुनचाहिँ अवस्थाका हौ? सदा निर्बन्धन, सदा स्वतन्त्र पंछी हौ? सदा बाबाको साथमा रहनेवाला हौ? कुनै पनि आकर्षणमा आकर्षित हुनेवाला त होइनौ! त्यही जीवन प्यारो हुन्छ। जो बाबाको प्यारो हुन्छ तिनीहरूको जीवन सदा प्यारो बन्छ। खिट-पिटवाला जीवन होइन। आज यस्तो भयो, हिजो यस्तो भयो होइन। सदा बाबाको साथमा रहने, एकरस स्थितिमा रहनेवाला बन। त्यो हो मोजको जीवन। मोजमा रहेनौ भने अलमलमा अवश्य पर्ने छौ। आज यो समस्या आयो, हिजो अर्कै आएको थियो– यी दु:खधामका कुरा दु:खधाममा त आउँछन् नै तर संगमयुगी ब्राह्मण हौ त्यसैले दु:ख तल रहन्छन्। दु:खधामदेखि किनारा गर्यौ त्यसैले दु:ख देखिए पनि तिमीलाई स्पर्श गर्दैन। कलियुगलाई छोड्यौ, किनारा छोडिसक्यौ, अब संगमयुगमा पुग्यौ। त्यसैले संगमलाई सदा उच्च देखाउँछन्। संगमयुगी आत्माहरू सदा उच्च हुन्छन्, तल हुँदैनन्। जब बाबा उडाउन आउनु भएको छ भने उड्तीकला भन्दा तल आउँछौ नै किन? तल आउनु अर्थात् फँस्नु। अब पंख मिलेको छ त्यसैले उडिराख, तल आउँदै नआऊ। अच्छा।

अधरकुमारहरूसँग:–
सबै एक लगनमा मगन रहनेवाला हौ नि? एक बाबा अर्को हामी तेस्रो कोही छैन। यस्तालाई भनिन्छ लगनमा मगन रहनेवाला। म र मेरो बाबा। यस बाहेक अरू कोही मेरो छ? मेरो बच्चा, मेरो नाति... यस्तो त होइन? “मेरो” मा ममता रहन्छ। मेरोपन समाप्त हुनु अर्थात् ममता समाप्त हुनु। तब सारा ममता अर्थात् मोह बाबामा हुन्छ। त्यसैले बदलियो, शुद्ध मोह भयो। बाबा सदा शुद्ध हुनुहुन्छ त्यसैले मोह बदलिएर प्यार भयो। एक मेरो बाबा, यो एक मेरोले अरू सबै समाप्त हुन जान्छन् र एकको याद सहजै हुन्छ। त्यसैले सदा सहजयोगी बन्छौ। म श्रेष्ठ आत्मा र मेरो बाबा, पुग्यो! श्रेष्ठ आत्मा सम्झिनाले श्रेष्ठ कर्म स्वत: हुन्छ र श्रेष्ठ आत्माको अगाडि माया आउन सक्दैन।

माताहरूसँग: –
माताहरू सदा बाबाको साथमा खुशीको झुलामा झुल्छौ नि! गोप गोपिकाहरू सदा खुशीमा नाँच्छन् अथवा झुलामा झुल्छन्। सदा बाबाको साथमा रहनेहरू खुशीमा नाँच्छन्। बाबा साथमा हुनुहुन्छ त्यसैले सर्वशक्तिहरू पनि साथमा छन्। बाबाको साथले शक्तिशाली बनाइदिन्छ। बाबाको साथ पाएकाहरू सदा निर्मोही बन्छन्, तिनीहरूलाई कसैको मोहले सताउँदैन। त्यसैले नष्टोमोहा भयौ? जस्तोसुकै परिस्थिति आओस् तर परिस्थितिमा पनि नष्टोमोहा। जति नष्टोमोहा हुन्छौ त्यति याद र सेवामा अगाडि बढ्दै जान्छौ।

मधुबनमा आएका सेवाधारीहरूसँग:–
सेवाको खाता जम्मा भयो नि। अहिले पनि मधुबनको वातावरणमा शक्तिशाली स्थिति बनाउने अवसर मिल्यो र पछिको लागि पनि जम्मा गर्यौ। त्यसैले डबल प्राप्ति भयो। यज्ञ सेवा अर्थात् श्रेष्ठ सेवा, श्रेष्ठ स्थितिमा रहेर गर्नाले पदमगुणा फल बन्छ। कुनै पनि सेवा गर, तर पहिला यो हेर– शक्तिशाली स्थितिमा स्थित भएर सेवाधारी बनेर सेवा गरिरहेको छु? साधारण सेवाधारी होइन, रूहानी सेवाधारी। रूहानी सेवाधारीको रूहानी झलक, रूहानी फलक सदा प्रत्यक्ष रूपमा हुनुपर्छ। रोटी बेल्दा पनि स्वदर्शन चक्र चलिरहोस्। लौकिकको लागि स्थूल कार्य गर तर स्थूल र सूक्ष्म दुवै साथ-साथै चलोस्। हातले स्थूल काम र बुद्धिले मनसा सेवा गर्यौ भने डबल हुनेछ। हातद्वारा कर्म गर्दै यादको शक्तिले एक स्थानमा रहेर पनि, धेरै सेवा गर्न सक्छौ। मधुबन त्यसै पनि लाइट हाउस हो। लाइट हाउस एक स्थानमा स्थित भएर पनि चारैतिर सेवा गर्छ। यस्ता सेवाधारीले आफ्नो र अरूको लागि धेरै राम्रो प्रारब्ध बनाउन सक्छन्। अच्छा! ओम् शान्ति।

आज बापदादाले पूरा रात सबै बच्चाहरूसँग मिलन मनाउनु भयो र बिहान ७ बजे याद-प्यार दिएर विदाई लिनु भयो। बिहानको क्लास बापदादाले नै गराउनु भयो।

सधैं बापदादाद्वारा महावाक्य सुन्दा-सुन्दा महान आत्मा बन्यौ। त्यसैले आजको यही सार सारा दिन मनको सङ्गीतको साथमा सुन्नु– महावाक्य सुनेर महान बनेका छौं। महान भन्दा महान कर्तव्य गर्नको लागि सदा निमित्त छौं। हरेक आत्मा प्रति मनसाले, वाचाले, सम्पर्कले महादानी आत्मा छौं र सदा महान युगको आह्वान गर्ने अधिकारी आत्मा हौं। यही याद राख्नु। सदा यस्तो महान स्मृतिमा रहने श्रेष्ठ आत्माहरूलाई, सिकीलधे बच्चाहरूलाई बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। होवनहार र वर्तमान बादशाहहरूलाई बाबाको नमस्ते।

वरदान:–
शुद्ध र समर्थ संकल्पको शक्तिद्वारा व्यर्थ प्रकम्पनलाई समाप्त गर्ने सच्चा सेवाधारी भव

सेवा ब्राह्मण जीवनलाई निर्विघ्न बनाउने साधन पनि हो र फेरि सेवामा नै विघ्नका परीक्षाहरू धेरै आउँछन्। निर्विघ्न सेवाधारीलाई सच्चा सेवाधारी भनिन्छ। विघ्न आउनु यो पनि ड्रामामा निश्चित छ। आउनु नै छ र आइरहन्छन् किनकि यी विघ्न अथवा परीक्षाले अनुभवी बनाउँछ। यिनलाई विघ्न नठानेर अनुभवको उन्नति भइरहेको छ– यो भावले हेर्यौ भने उन्नतिको सिँढी अनुभव हुन्छ र अगाडि बढिरहने छौ।

स्लोगन:–
विघ्न रूप होइन, विघ्न-विनाशक बन।