04.05.19          Morning Nepali Murli          Om Shanti       BapDada    Madhuban


“मीठे बच्चे– आफूलाई सुधार्नको लागि अटेन्सन देऊ, दैवी गुण धारण गर। बाबा कहिल्यै कसैसँग नाराज हुनुहुन्न, शिक्षा दिनुहुन्छ, यसमा डराउने कुरा छैन।”

प्रश्न:–
बच्चाहरूलाई कुनचाहिँ एउटा स्मृति रह्यो भने समय व्यर्थ जाँदैन?

उत्तर:–
यो संगमको समय हो, धेरै ठूलो चिठ्ठा मिलेको छ। बाबाले हामीलाई हीराजस्तो देवता बनाइरहनु भएको छ। यो स्मृति रह्यो भने कहिल्यै पनि समय व्यर्थ जाँदैन। यो ज्ञान कमाइको स्रोत हो, त्यसैले पढाइ कहिल्यै मिस नहोस्। मायाले देह-अभिमानमा लैजाने कोसिस गर्छ। तर तिम्रो डाइरेक्ट बाबासँग योग भयो भने समय सफल हुन्छ।

ओम् शान्ति ।
बच्चाहरूलाई यो त थाहा छ– उहाँ बाबा हुनुहुन्छ, यसमा डराउने कुनै कुरा छैन। उहाँ कुनै साधु, महात्मा हुनुहुन्न जसले श्राप दियोस् वा क्रोध गरोस्। ती गुरुहरू आदिमा त धेरै क्रोध हुन्छ, त्यसैले उनीहरूसँग मनुष्य डराउँछन्, कहीं श्राप नदिऊन्। यहाँ यस्तो कुनै कुरा छैन। बच्चाहरूलाई कहिल्यै डराउने कुरा छैन। बाबासँग उनीहरू डराउँछन् जो खुद चञ्चल हुन्छन्। ती लौकिक पिताले त क्रोध पनि गर्छन्। यहाँ त बाबा कहिल्यै क्रोध आदि गर्नुहुन्न। सम्झाउनुहुन्छ– यदि बाबालाई याद गर्दैनौ भने विकर्म विनाश हुनेछैन। आफ्नै जन्म-जन्मान्तरको लागि नोक्सान गर्नेछौ। बाबा त शिक्षा दिनुहुन्छ, ताकि पछि गएर सुध्रिऊन्। बाँकी यस्तो होइन– बाबा नाराज हुनुहुन्छ। बाबा त सम्झाइरहनुहुन्छ, प्यारा बच्चाहरू आफूलाई सुधार्नको लागि यादको यात्रामा अटेन्सन देऊ। साथ-साथ चक्रलाई बुद्धिमा राख, दैवीगुण धारण गर। याद हो मुख्य। बाँकी सृष्टि चक्रको ज्ञान त धेरै सहज छ। त्यो हो कमाइको स्रोत। तर त्यसका साथै दैवीगुण पनि धारण गर्नु छ। अहिले बिलकुल आसुरी गुण छन्। साना केटा केटीहरूमा पनि आसुरी गुण हुन्छ तर उनीहरूलाई बिलकुल पिट्नु हुँदैन, उल्टो सिक्छन्। वहाँ सत्ययुगमा त सिक्नु पर्दैन। यहाँ त माता पिताबाट बच्चाहरूले सबै सिक्छन्। बाबा गरिबहरूको कुरा गर्नुहुन्छ। साहुकारको लागि त यहाँ स्वर्गजस्तै छ। उनीहरूलाई ज्ञानको आवश्यकता छैन। यो त पढाइ हो। शिक्षक चाहिन्छ, जसले सिकाओस्, सुधारोस्। त्यसैले बाबा गरिबहरूको कुरा गर्नुहुन्छ। कस्तो हालत छ। कसरी-कसरी बच्चाहरू खराब हुन्छन्। सबै आमा-बुवालाई हेर्छन् फेरि सानैमा नै सबै खराब हुन्छन्। उहाँ रूहानी बाबा भन्नुहुन्छ– म पनि गरिब निवाज हुँ। सम्झाउँछु, हेर यस दुनियाँमा मनुष्यको के हालत छ। तमोप्रधान दुनियाँ छ। तमोप्रधानताको पनि कुनै हद हुन्छ नि। १२५० वर्ष त कलियुगको भयो। एक दिन पनि कम बढी हुँदैन। जब पूरा तमोप्रधान बन्छ तब बाबा आउनुपर्छ। बाबा भन्नुहुन्छ– म ड्रामा अनुसार नियममा बाँधिएको छु। मलाई आउनै पर्छ, सुरुमा कति गरिब आए। साहुकार पनि आए, दुवै एकै ठाउँमा बस्दथे। बडा-बडा घरका बच्चीहरू भागेर आए, केही पनि लिएर आएनन्। कति हंगामा भयो। ड्रामामा जो हुनु थियो, त्यो भयो। संकल्प पनि थिएन, यस्तो हुन्छ। बाबा स्वयं आश्चर्य खानुहुन्थ्यो, के भइरहेको छ। यिनको इतिहास धेरै अचम्मको छ। यो पनि ड्रामामा निश्चित छ। बाबाले सबैलाई भनिदिनुभयो चिट्ठी लेखाएर लिएर आऊ, हामी ज्ञान अमृत पिउन जान्छौ। फेरि उनीहरूको पतिहरू बेलायतबाट आए। उनीहरूले भने विष (विकार) देऊ, यिनीहरूले भने ज्ञान अमृत पिएका छौं, विष कसरी दिन सक्छौं? यसमा यिनीहरूको एउटा गीत पनि छ। यसलाई चरित्र भनिन्छ। शास्त्रहरूमा फेरि कृष्णको चरित्र लेखिदिएका छन्। कृष्णको त कुरा हुन सक्दैन। त्यसैले यो सबै ड्रामामा निश्चित छ। नाटकमा यी सबै हुन्छन्। हाँसो ठट्टा आदि आदि... यो त दुवै बाबा भन्नुहुन्छ– हामीले केही पनि गरेनौं। यो त ड्रामाको खेल चलिरहेको छ। साना-साना बच्चाहरू आए। अहिले उनीहरू कति ठूला भएका छन्। बच्चाहरूको कति अनौठा नामहरू सन्देश पुत्रीहरूले लिएर आए, फेरि उनीहरूमध्ये जो भागेर गए, उनीहरूको ती नाम त छैनन्, फेरि पुरानै नाम सुरु भए। त्यसैले ब्राह्मणहरूको माला हुँदैन। तिमीहरूसँग केही पनि छैन। पहिले माला फिराउँथ्यौ। अहिले तिमीहरू मालाको दाना बन्छौ। वहाँ भक्ति हुँदैन, यो ज्ञान हो बुझ्नुपर्ने, छ पनि सेकेन्डको ज्ञान। फेरि उनीहरूलाई भनिन्छ, ज्ञानको सागर, सारा सागरलाई मसी बनाऊ, जङ्गललाई कलम बनाऊ, फेरि पनि पूरा हुन सक्दैन। छ पनि सेकेन्डको कुरा। बाबालाई जानेका भए बादशाही मिल्नुपर्ने हो। त्यसैले त्यो अवस्था जमाउनमा अर्थात् पतितबाट पावन बन्नमा मेहनत छ। बाबा भन्नुहुन्छ– आफूलाई आत्मा सम्झिएर म आफ्नो बेहदको बाबालाई याद गर। यसमा छ मेहनत। पुरुषार्थ गराउनेवाला शिक्षक त हुनुहुन्छ तर कसैको तकदिरमा छैन भने शिक्षकले पनि के गर्ने? शिक्षकले त पढाउनुहुन्छ। यस्तो होइन, घुस लिएर पास गरिदिऊन्! यो त बच्चाहरूले सम्झन्छन् बापदादा दुवै एकसाथ हुनुहुन्छ। धेरै बच्चीहरूको चिट्ठी आउँछन्, बापदादाको नाममा। शिवबाबा केयर अफ प्रजापिता ब्रह्मा। बाबाबाट वर्सा लिन्छौ, यी दादाद्वारा। त्रिमूर्तिमा छ– ब्रह्माद्वारा स्थापना गराउनुहुन्छ। ब्रह्मालाई रचयिता भनिन्छ। बेहदका रचयिता त उहाँ बाबा नै हुनुहुन्छ। प्रजापिता ब्रह्मा पनि बेहदका भए। प्रजापिता ब्रह्मा छन् भने त धेरै बच्चा हुनुपर्छ। सबैले भन्छन्, ग्रेट-ग्रेट ग्रेन्ड फादर, शिवबाबालाई ग्रेट-ग्रेट ग्रेन्ड फादर भनिदैन। उहाँ त सबै आत्माहरूको बाबा हुनुभयो। आत्माहरू सबै भाइ-भाइ हुन्। फेरि बहिनी भाइ हुन्छन्। बेहदको वंशवृक्षको मुख्य प्रजापिता ब्रह्मा भए। जसरी कुलको वंशवृक्ष हुन्छ। यो हो बेहदको वंशावली। आदम र बीबी वा एडम र ईव कसलाई भनिन्छ? ब्रह्मा सरस्वतीलाई भनिन्छ। अब वंशावली धेरै ठूलो भएको छ। सारा वृक्ष जीर्ण भएको छ। फेरि नयाँ हुनुपर्छ। यसलाई भनिन्छ विविध धर्महरूको वृक्ष। चेहरा अनेक छन्, एउटा अर्कोसँग मिल्दैन। हर एकको चलनको पार्ट एक आपसमा मिल्दैन। यी धेरै गुह्य कुरा छन्। कम बुद्धि हुनेले त बुझ्न सक्दैन। धेरै मुस्किल छ। म आत्मा सानो बिन्दु हुँ। परमपिता परमात्मा पनि सानो बिन्दु हुनुहुन्छ, यहाँ नजिकै आएर बस्नुहुन्छ। आत्मा कुनै सानो-ठूलो हुँदैन। बापदादा दुवैको एकसाथ पार्ट धेरै अनौठो छ। बाबाले यो रथ धेरै अनुभवी लिनु भएको छ। बाबा स्वयं सम्झाउनुहुन्छ यो भाग्यशाली रथ हो। यस घर अथवा रथमा आत्मा बसेको छ। मैले यस्तो बाबालाई भाडामा आफ्नो घर वा रथ दिन्छु! त्यसैले यिनलाई भाग्यशाली रथ भनिन्छ, जसमा बाबा बसेर तिमी बच्चाहरूलाई हीरासमान देवता बनाउनु हुन्छ। पहिले कहाँ सम्झन्थ्यौं र! बिलकुल तुच्छ बुद्धि थियौं। अहिले तिमी बच्चाहरू सम्झन्छौ, त्यसैले राम्रोसँग पुरुषार्थ पनि गर्नुपर्छ, समय व्यर्थ गुमाउनु हुँदैन। स्कुलमा समय व्यर्थ गरे भने फेल हुन्छन्। बाबा तिमीहरूलाई धेरै ठूलो चिठ्ठा दिनुहुन्छ। कोही राजाको घरमा जन्म लिन्छ भने चिठ्ठा मिलेजस्तै भयो नि। कङ्गाल छन् भने त्यसलाई चिठ्ठा कहाँ भनिन्छ र! यो हो सबैभन्दा ठूलो चिठ्ठा, यसमा समय व्यर्थ गुमाउनु हुँदैन। बाबा जान्नुहुन्छ मायाको बक्सिङ्ग हो। घरी-घरी मायाले देह-अभिमानमा लैजान्छ। तिम्रो बाबाको साथ डाइरेक्ट योग छ। सम्मुख बसेका छौ नि। त्यसैले यहाँ रिफ्रेस हुन आउँछौ ड्रामा अनुसार। बाबा भन्नुहुन्छ– म तिमीहरूलाई जो सम्झाउँछु त्यसलाई धारणा गर्नु छ। यो ज्ञान पनि तिमीहरूलाई अहिले मिल्छ। फेरि प्राय: लोप हुन्छ। धेरै आत्माहरू शान्तिधाममा जान्छन्। फेरि आधाकल्प पछि भक्तिमार्ग सुरु हुन्छ। आधा कल्पदेखि तिमीहरू वेद-शास्त्र पढ्दै आयौ, भक्ति गर्दै आयौ। अब मुख्य कुरा सम्झाइन्छ– तिमीहरूले बाबालाई याद गर्यौ भने जन्म-जन्मान्तरको विकर्म विनाश हुन्छ। यो ज्ञान हो कमाईको स्रोत, यसमा तिमी पद्मापद्म भाग्यशाली बन्छौ। स्वर्गको मालिक बन्छौ। वहाँ त सबै सुख छ। बाबा याद दिलाउनुहुन्छ, तिमीलाई स्वर्गमा कति अपार सुख दिएको थिएँ। तिमीहरू विश्वको मालिक थियौ फेरि सबै गुमाइदियौ। तिमीहरू रावणको गुलाम बन्यौ। यो राम र रावणको कति अनौठो खेल छ। यो फेरि पनि हुन्छ। अनादि बनीबनाऊ खेल हो। स्वर्गमा तिमी सदा स्वस्थ-सम्पन्न थियौ। यहाँ मनुष्यलाई स्वस्थ (हेल्दी) बनाउनको लागि कति खर्च गर्छन्। त्यो पनि एक जन्मको लागि। तिमीलाई आधाकल्प सदा स्वस्थ बनाउनमा के खर्च हुन्छ! एक पैसा पनि हुँदैन। देवताहरू सदा स्वस्थ हुन्छन्। तिमी यहाँ आएका छौ नै सदा स्वस्थ बन्नको लागि। एक बाबा बाहेक सबैलाई सदा स्वस्थ अरू कसैले बनाउन सक्दैन। तिमी अहिले सर्वगुण सम्पन्न बनिरहेका छौ। अहिले तिमी संगममा छौ। बाबा तिमीलाई नयाँ दुनियाँको मालिक बनाइरहनु भएको छ। ड्रामा प्लान अनुसार जबसम्म ब्राह्मण बन्दैनौ तबसम्म देवता बन्न सक्दैनौ। जबसम्म पुरुषोत्तम संगमयुगमा बाबाबाट पुरुषोत्तम बन्न आउँदैनौ तबसम्म देवता बन्न सक्दैनौ। अच्छा, आज बाबाले रूहानी ड्रिल पनि सिकाउनुभयो, ज्ञान पनि सुनाउनुभयो, बच्चाहरूलाई सावधान पनि गर्नुभयो। लापर्बाही नगर, उल्टो-सुल्टो पनि नबोल। शान्तिमा रहेर बाबालाई याद गर। अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) विकर्म विनाश गरेर स्वयंलाई सुधार्नको लागि यादको यात्रामा पूरा ध्यान दिनु छ। दैवीगुण धारण गर्नु छ।

२) देवता बन्नको लागि संगमयुगमा पुरुषोत्तम बन्ने पुरुषार्थ गर्नु छ, गफलतमा आफ्नो समय व्यर्थ गुमाउनु छैन।


वरदान:–
स्मृतिलाई अनुभवको स्थितिमा स्थित गर्ने नम्बरवन विशेष आत्मा भव

सबै ब्राह्मण आत्माभित्र संकल्प रहन्छ– म विशेष आत्मा नम्बरवन बनूँ तर संकल्प र कर्मको अन्तरलाई समाप्त गर्नको लागि स्मृतिलाई अनुभवमा ल्याउनु पर्छ। जसरी सुन्न जान्नु पर्छ भन्ने याद रहन्छ, त्यस्तै स्वयंलाई त्यस अनुभवको स्थितिमा लैजानु छ, यसको लागि स्वयं र समयको महत्त्वलाई जानेर मन र बुद्धिलाई कुनै पनि अनुभवको सिटमा सेट गर्यौ भने नम्बरवन विशेष आत्मा बन्छौ।

स्लोगन:–
नराम्रोको रिसलाई छोडेर राम्रोको रेस गर।
 


मातेश्वरीजीको मधुर महावाक्य

गुप्त भेषधारी परमात्माको अगाडि कन्या-माताहरूको संन्यास अब मनुष्यहरूलाई यो विचार त आउनुपर्छ– यी कन्या-माताहरूले संन्यास किन लिएका हुन्? यो कुनै हठयोग, कर्म-संन्यास होइन तर बिलकुल सहजयोग, राजयोग, कर्मयोग संन्यास अवश्य हो। परमात्मा स्वयं आएर जीवन छँदै, देहसहित देहका सबै कर्मेन्द्रियहरूको मनबाट संन्यास गराउनुहुन्छ अर्थात् पाँच विकारको सम्पूर्ण संन्यास गर्नु छ अवश्य। परमात्मा आएर भन्नुहुन्छ– दान दियौ भने ग्रहण छुट्छ। अब मायाको यो ग्रहण जो आधाकल्पबाट लागेको छ, यसबाट आत्मा कालो पतित बन्छ, त्यसलाई फेरि पवित्र बनाउनु छ। हेर, देवताहरूको आत्मा कति पवित्र र चमत्कारी हुन्छ, जब आत्मा पवित्र हुन्छ, तन पनि निरोगी पवित्र मिल्छ। अब यो पनि संन्यास तब हुन सक्छ जब पहिले केही चीज मिल्छ। गरिबको बालक साहुकारको धर्मपुत्र भयो भने अवश्य केही देखेर धर्मपुत्र बन्छ, तर साहुकारको बालक गरिबको धर्मपुत्र भएर जान सक्दैन। त्यसैले यहाँ यो कुनै अनाथ आश्रम होइन, यहाँ त बडा बडा धनवान्, कुलवान् माताहरू-कन्याहरू जसलाई सांसारिक मानिस अहिले पनि चाहन्छन्– घरमा फर्केर आऊन्। तर यिनीहरूले के प्राप्त गरे जसकारण त्यस मायावी धन, पदार्थ अर्थात् सम्पूर्ण संन्यास गरेका छन् भने अवश्य उनीहरूलाई धेरै सुख शान्तिको प्राप्ति भयो तब त त्यस धन, पदार्थलाई लात मारिदिए। जसरी राजा गोपीचन्द्रले अथवा मीराले रानीपनको अथवा राजाईको संन्यास गरे। यो हो ईश्वरीय अतीन्द्रिय अलौकिक सुख जसका अगाडि ती सांसारिक पदार्थ तुच्छ छन्, उनीहरूलाई यो थाहा छ– अहिले मरजीवा बनेर हामी जन्म-जन्मान्तरको लागि अमरपुरीको बादशाही प्राप्त गरिरहेका छौं, त्यसैले त भविष्य बनाउने पुरुषार्थ गरिरहेका छौं। परमात्माको बन्नु मतलब परमात्माको हुनु, सबै कुरा उहाँलाई अर्पण गरिदिनु। फेरि त्यसको बदलामा अविनाशी पद दिनुहुन्छ। त्यसैले यो मनोकामना परमात्माले नै आएर यस संगम समयमा पूर्ण गर्नुहुन्छ किनकि हामी जान्दछौं– विनाश ज्वालामा तन-मन-धन सहित सबै भस्मीभूत भएर जान्छन्, त्यसैले किन परमात्मा अर्थ सफल नगर्ने? अब यो रहस्य पनि बुझ्नु छ– जब सबै विनाश हुनु छ भने लिएर पनि के गर्ने? हामीलाई कुनै संन्यासीहरूको जस्तो, मण्डलेश्वरहरूले जस्तो यहाँ महल बनाएर बस्नु छैन तर ईश्वर अर्थ बीज लगाएपछि वहाँ भविष्य जन्म-जन्मान्तर मिल्छ, यो हो गुप्त रहस्य। प्रभु त दाता हुनुहुन्छ एक देऊ सय प्राप्त गर। तर यस ज्ञानमा पहिले सहन गर्नुपर्छ। जति सहन गर्छौ त्यति अन्त्यमा प्रभाव निस्कनेछ, त्यसैले अहिले देखि नै पुरुषार्थ गर। अच्छा!