23.08.19          Morning Nepali Murli          Om Shanti       BapDada    Madhuban


“ मीठे बच्चे– यादको यात्राद्वारा नै तिम्रो कमाई जम्मा हुन्छ , तिमी घाटाबाट फाइदामा आउँछौ , विश्वको मालिक बन्छौ।”

प्रश्न:–
सत्यको संगतले तार्छ कुसंगतले डुबाउँछ– यसको अर्थ के हो?

उत्तर:–
जब तिमी बच्चाहरूलाई सत्यको संगत अर्थात् बाबाको संगत मिल्छ तब तिम्रो चढ्ती कला हुन्छ। रावणको संगत कुसंगत हो, उसको संगतबाट तिमी तल गिर्छौ अर्थात् रावणले तिमीलाई डुबाउँछ, बाबाले पार लैजानुहुन्छ। बाबाको पनि कमाल छ, सेकेण्डमा यस्तो संगत दिनुहुन्छ जसबाट तिम्रो गति, सद्गति हुन्छ त्यसैले उहाँलाई जादूगर पनि भनिन्छ।

ओम् शान्ति ।
बच्चाहरू यादमा बसेका थिए यसलाई भनिन्छ यादको यात्रा। बाबा भन्नुहुन्छ– योग अक्षर काममा नल्याऊ। बाबालाई याद गर, उहाँ हुनुहुन्छ आत्माहरूका पिता, परमपिता, पतित-पावन। उहाँ पतित-पावनलाई याद गर्नु छ। बाबा भन्नुहुन्छ– देहका सबै सम्बन्धलाई छोडेर एक बाबालाई याद गर। भनिन्छ नि– आफू मरेपछि दुनियाँ मर्यो... देह सहित देहका जति पनि सम्बन्ध आदि देखिन्छन्, उनलाई याद नगर। एक बाबालाई नै याद गर्यौ भने तिम्रा पाप जल्छन्। तिमी जन्म-जन्मान्तरका पाप आत्माहरू हौ नि। यो हो नै पाप आत्माहरूको दुनियाँ। सत्ययुग हो पुण्य आत्माहरूको दुनियाँ। अब पाप सबै काटिएर पुण्य कसरी जम्मा हुन्छ? बाबाको यादबाट नै जम्मा हुन्छ। आत्मामा मन-बुद्धि छ नि। त्यसैले आत्मालाई बुद्धिले याद गर्नु छ। बाबा भन्नुहुन्छ– तिम्रा जति पनि मित्र-सम्बन्धी छन्, ती सबैलाई भुल। ती सबैले एक-अर्कालाई दु:ख दिन्छन्। एकले काम कटारी चलाउने पाप गर्छन्, अर्को पाप फेरि के गर्छन्? जो बाबा सर्वका सद्गति दाता हुनुहुन्छ, बच्चाहरूलाई बेहदको सुख दिनुहुन्छ अर्थात् स्वर्गको मालिक बनाउनु हुन्छ, उहाँलाई सर्वव्यापी भन्छन्। यो पाठशाला हो, तिमी आएका छौ यो पढ्न। यी लक्ष्मी-नारायण हुन् तिम्रा लक्ष्य-उद्देश्य। अरू कसैले यस्तो भन्न सक्दैनन्। तिमीलाई थाहा छ– अब हामी पवित्र बनेर पवित्र दुनियाँको मालिक बन्नु छ। हामी नै विश्वका मालिक थियौं। पूरा ५ हजार वर्ष भयो। देवी-देवताहरू विश्वका मालिक हुन् नि। कति उच्च पद छ। अवश्य यो बाबाले नै बनाउनु हुन्छ। बाबालाई नै परमात्मा भनिन्छ, उहाँको वास्तविक नाम हो शिव तर धेरै नाम राखेका छन्। जसरी बम्बईमा बबुलनाथको मन्दिर छ अर्थात् काँडाको जंगललाई फूलको बगैंचा बनाउनेवाला हुनुहुन्छ। नत्र उहाँको वास्तविक नाम एउटै शिव हो, यिनमा प्रवेश गर्नुहुन्छ तैपनि नाम शिव नै हो। तिमीले यी ब्रह्मालाई याद गर्नु छैन। यी त देहधारी हुन्। तिमीले याद गर्नु छ विदेहीलाई। तिम्रो आत्मा पतित बनेको छ, यसलाई पावन बनाउनु छ। भन्ने पनि गरिन्छ– महान् आत्मा, पाप आत्मा। महान् परमात्मा भनिंदैन। आफूलाई परमात्मा वा ईश्वर पनि कसैले भन्न सक्दैन। भन्ने पनि गरिन्छ– महात्मा, पवित्र आत्मा। संन्यासीले संन्यास गर्छन् त्यसैले पवित्र आत्मा हुन्। बाबाले सम्झाउनु भएको छ– ती पनि सबैले पुनर्जन्म लिन्छन्। देहधारीहरूले पुनर्जन्म अवश्य लिनुपर्छ। विकारबाट जन्म लिएर जब ठूला हुन्छन् तब संन्यास गर्छन्। देवताहरूले त यस्तो गर्दैनन्। उनीहरू त सदा पवित्र हुन्छन्। बाबा अहिले तिमीलाई आसुरीबाट दैवी बनाउनु हुन्छ, दैवी गुण धारण गरेपछि दैवी सम्प्रदाय बन्छ। दैवी सम्प्रदाय रहन्छ सत्ययुगमा, आसुरी सम्प्रदाय रहन्छ कलियुगमा। अहिले छ संगम युग। अहिले तिमीलाई बाबा मिलेको छ, भन्नुहुन्छ– अब तिमीलाई फेरि दैवी सम्प्रदायको अवश्य बन्नु छ। तिमी यहाँ आएका नै छौ दैवी सम्प्रदायको बन्न। दैवी सम्प्रदायलाई अथाह सुख हुन्छ। यस दुनियाँलाई भनिन्छ हिंस्रक, देवताहरू छन्, अहिंस्रक।

बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा रूहानी बच्चाहरू! बाबालाई याद गर। तिम्रा जो गुरुहरू छन्, उनीहरू पनि सबै देहधारी हुन्। अब तिमी आत्माहरूले परमात्मा बाबालाई याद गर्नु छ। सुख तब मिल्छ जब तिमी पुण्य आत्मा बन्छौ। ८४ जन्मपछि नै तिमी पाप आत्मा बन्छौ। अहिले तिमीले पुण्य जम्मा गर्छौ। योगबलबाट पापहरू खतम गर्छौ। यस यादको यात्राबाट नै तिमी विश्वका मालिक बन्छौ। तिमी विश्वका मालिक यथार्थमा थियौ नि। त्यो फेरि कहाँ गयो, यो पनि बाबाले नै बताउनु हुन्छ। तिमीले ८४ जन्म लियौ, सूर्यवंशी-चन्द्रवंशी बन्यौ। भन्ने पनि गरिन्छ– भक्तिको फल भगवानले दिनुहुन्छ। भगवान कुनै देहधारीलाई भनिंदैन। उहाँ हुनुहुन्छ नै निराकार शिव। उहाँको शिवरात्रि मनाइन्छ भने अवश्य आउनु हुन्छ नि। तर भन्नुहुन्छ– मैले तिम्रो जस्तो जन्म लिन्न, मैले शरीर लोनमा लिनुपर्छ। मेरो आफ्नो शरीर छैन। यदि भएको भए त्यसको नाम हुन्थ्यो। ब्रह्मा नाम त यिनको आफ्नो हो। यिनले संन्यास गरे अनि ब्रह्मा नाम राखियो। तिमी हौ ब्रह्माकुमार-कुमारीहरू। नत्र ब्रह्मा कहाँबाट आए। ब्रह्मा हुन् शिवका पुत्र। शिव बाबा आफ्ना बच्चा ब्रह्मामा प्रवेश गरेर तिमीलाई ज्ञान दिनुहुन्छ। ब्रह्मा, विष्णु, शंकर पनि उहाँका बच्चाहरू हुन्। निराकार बाबाका सबै बच्चाहरू निराकार हुन्। आत्माहरू यहाँ आएर शरीर धारण गरेर पार्ट खेल्छन्। बाबा भन्नुहुन्छ– म आउँछु नै पतितहरूलाई पावन बनाउन। मैले यस शरीरको लोन लिन्छु। शिव भगवानुवाच हो नि। कृष्णलाई त भगवान भन्न सकिंदैन। भगवान त एउटै हुनुहुन्छ। कृष्णको महिमा नै बेग्लै छ। पहिला नम्बरका देवी-देवता हुन् राधा-कृष्ण, जो स्वयंवर पछि फेरि लक्ष्मी-नारायण बन्छन्। तर यो कसैले जानेका छैनन्। राधा-कृष्णको बारेमा कसैलाई पनि थाहा छैन। उनीहरू फेरि कहाँ जान्छन्? राधा-कृष्ण नै स्वयंवरपछि फेरि लक्ष्मी-नारायण बन्छन्। दुवै बेग्ला-बेग्लै महाराजाहरूका बच्चा हुन्। त्यहाँ अपवित्रताको नाम हुँदैन किनकि ५ विकार रूपी रावण नै हुँदैन। हो नै रामराज्य। अब बाबा आत्माहरूलाई भन्नुहुन्छ– मलाई याद गर्यौ भने तिम्रो पाप काटिन्छ। तिमी सतोप्रधान थियौ, अब तमोप्रधान बनेका छौ, घाटा परेको छ फेरि जम्मा गर्नु छ। भगवानलाई व्यापारी पनि भनिन्छ। कोही विरलैले उहाँसँग व्यापार गर्छन्। जादूगर पनि उहाँलाई भनिन्छ, कमाल गर्नुहुन्छ, सारा दुनियाँको सद्गति गर्नुहुन्छ। सबैलाई मुक्ति-जीवनमुक्ति दिनुहुन्छ। जादूको खेल हो नि। मनुष्यले, मनुष्यलाई दिन सक्दैनन्। तिमीले ६३ जन्म भक्ति गर्दै आएका हौ, यस भक्तिबाट कसैले सद्गति प्राप्त गरेका छन् त? कोही छ जसले सद्गति देओस्? हुन सक्दैन। एउटा पनि फर्केर जान सक्दैन। बेहदका बाबा नै आएर सबैलाई फर्काएर लिएर जानुहुन्छ। कलियुगमा अनेक राजाहरू छन्। त्यहाँ तिमीले कहाँ राज्य गर्छौ र? बाँकी सबै आत्माहरू मुक्तिमा जान्छन्। तिमी जान्छौ जीवनमुक्तिमा, मुक्तिधाम हुँदै। यो चक्र घुमिरहन्छ। अहिले तिमी आत्माहरूलाई दर्शन भएको छ यस सृष्टि चक्रको, रचयिता र रचनाको आदि-मध्य-अन्त्यको। तिमी नै यस ज्ञानबाट नरबाट नारायण बन्छौ। देवताहरूको राजधानी स्थापना भइसकेपछि फेरि तिमीलाई ज्ञानको आवश्यकता रहँदैन। भक्तहरूलाई भगवानले फल दिनु भयो, आधा कल्प सुखको, फेरि रावण राज्यमा दु:ख सुरु हुन्छ। बिस्तार-बिस्तारै सिंढी उत्रिन्छन्। तिमी सत्ययुगमा हुँदा पनि एक दिन जुन बित्छ, सिँढी उत्रिनु पर्ने हुन्छ। तिमी १६ कला सम्पूर्ण बन्छौ, फेरि सिँढी उत्रिदै रहन्छौ। सेकेण्ड सेकेण्ड टिक-टिक भइरहन्छ। उत्रिदै जान्छन्। समय बित्दै-बित्दै यस स्थानमा आइपुगेका छौ। त्यहाँ पनि त यसरी नै समय बित्दै जान्छ। हामी सिँढी चढ्छौ एकदम छिटै। फेरि सिढी उत्रिनु छ जुम्रा जस्तै।

बाबा भन्नुहुन्छ– म सर्वका सद्गति गर्नेवाला हुँ। मनुष्यले, मनुष्यको सद्गति गर्न सक्दैनन् किनकि उनीहरू विकारबाट पैदा हुन्छन्, पतित छन्। वास्तवमा कृष्णलाई नै सच्चा महात्मा भन्न सकिन्छ। यी महात्माहरूले त फेरि पनि विकारबाट जन्म लिएर संन्यास गर्छन्। ती त हुन् देवता। देवताहरू सधैं पवित्र हुन्छन्। तिनमा कुनै विकार हुँदैन। त्यसलाई भनिन्छ नै निर्विकारी दुनियाँ, यसलाई भनिन्छ विकारी दुनियाँ। पवित्रता छैन (नो प्यूरिटी)। चलन कति खराब छ। देवताहरूको चलन त धेरै राम्रो हुन्छ। सबैले उनलाई नमस्ते गर्छन्। चरित्र उनीहरूको धेरै राम्रो हुन्छ तब त अपवित्र मनुष्यले ती पवित्र देवताहरूको अगाडि शिर निहुराउँछन्। अहिले त लडाईं-झगडा के-के भइरहन्छ। धेरै हंगामा छ। अहिले त रहने पनि स्थान छैन। चाहन्छन् मनुष्य कम हुन्। तर यो त बाबाको नै काम हो। सत्ययुगमा धेरै कम मनुष्य हुन्छन्। यति सबै शरीरको होलिका हुन जान्छ, बाँकी सबै आत्माहरू जान्छन् आफ्नो स्वीट होममा। सजाय त नम्बरवार अवश्य भोग्छन् । जो पूरा पुरुषार्थ गरेर विजय मालाका दाना बन्छन्, उनीहरू सजायबाट छुट्छन्। माला एक जनाको मात्रै त हुँदैन। जसले उनीहरूलाई यस्तो बनाए उहाँ हुनुहुन्छ फूल। फेरि छन् जोडी (मेरू), प्रवृत्ति मार्ग हो नि। त्यसैले जोडीको माला हुन्छ। सिंगलको माला हुन सक्दैन। संन्यासीहरूको माला हुन सक्दैन। ती हुन् निवृत्ति मार्गवाला। उनले प्रवृत्ति मार्गवालालाई ज्ञान दिन सक्दैनन्। पवित्र बन्नको लागि उनीहरूको छ हदको संन्यास, ती हुन् हठयोगी। यो हो राजयोग, राजाई प्राप्त गर्नको लागि बाबाले तिमीलाई यो राजयोग सिकाउनु हुन्छ। बाबा हरेक ५ हजार वर्षपछि आउनु हुन्छ। आधा कल्प तिमीले सुखमा राजाई गर्छौ, फेरि रावण राज्यमा बिस्तार-बिस्तारै तिमी दु:खी हुन्छौ। यसलाई भनिन्छ सुख-दु:खको खेल। तिमी पाण्डवहरूलाई विजय दिलाउनु हुन्छ। अहिले तिमी हौ पण्डा। घर जाने यात्रा गराउँछौ। ती यात्रा त मनुष्यले जन्म-जन्मान्तर गर्दै आएका हुन्। अब तिम्रो यात्रा हो घर जाने। बाबा आएर सबैलाई मुक्ति-जीवनमुक्तिको मार्ग बताउनु हुन्छ। तिमी जीवनमुक्तिमा, बाँकी सबै मुक्तिमा जान्छन्। हाहाकार पछि फेरि जय-जयकार हुन्छ। अब कलियुगको अन्त्य हुँदैछ। आपद-विपद त धेरै आउनु छ, फेरि त्यस समयमा तिमी यादको यात्रामा रहन सक्दैनौ किनकि हंगामा धेरै हुन्छ त्यसैले बाबा भन्नुहुन्छ– अब यादको यात्रालाई बढाउँदै जाऊ तब पाप भस्म हुन्छ, फेरि जम्मा पनि गर। सतोप्रधान त बन। बाबा भन्नुहुन्छ– म हर कल्पको पुरुषोत्तम संगमयुगमा आउँछु। यो त धेरै सानो ब्राह्मणहरूको युग हो। ब्राह्मणको निशानी चोटी (शिखा) हुन्छ। ब्राह्मण, देवता, वैश्य, शूद्र– यो चक्र घुमिरहन्छ। ब्राह्मणहरूको धेरै सानो कुल छ, यस छोटो युगमा बाबा आएर तिमीलाई पढाउनु हुन्छ। तिमी बच्चा पनि हौ भने विद्यार्थी पनि हौ, अनुयायी (शिष्य) पनि हौ। एउटैका हौ। यस्तो कोही मनुष्य छैन जो बाबा पनि हुन्, शिक्षा दिनेवाला शिक्षक पनि हुन्, सृष्टिको आदि-मध्य-अन्त्यको ज्ञान दिनेवाला हुन्, फेरि साथ लिएर जाऊन्। यस्तो कोही पनि मनुष्य हुन सक्दैन। यी कुरा अहिले तिमीले बुझ्छौ। सत्ययुगमा पनि पहिला-पहिला धेरै सानो वृक्ष हुन्छ, बाँकी सबै शान्तिधाम जान्छन्। बाबालाई भनिन्छ सर्वका सद्गति दाता। बाबालाई बोलाउँछन्– हे पतित-पावन बाबा आउनुहोस्। अर्कोतर्फ फेरि भन्छन् परमात्मा कुकुर-बिरालो, ढुङ्गा-माटो सबैमा हुनुहुन्छ। बेहदका बाबाको अपकार गर्छन्। बाबा जसले विश्वको मालिक बनाउनु हुन्छ, उहाँको बदनाम गर्छन्। यसलाई नै भनिन्छ रावणको संगतदोष। सत्यको संगतले तार्छ, कुसंगतले डुबाउँछ । रावण राज्य सुरु भएपछि तिमी गिर्न थाल्छौ। बाबा आएर तिम्रो चढ्ती कला बनाउनु हुन्छ। बाबा आएर मनुष्यलाई देवता बनाउनु हुन्छ तब सबैको भलो हुन्छ। अहिले त सबै यहाँ छन्, बाँकी जति पनि बाँकी छन्, ती आउँदै रहन्छन्। जबसम्म निराकारी दुनियाँबाट सबै आत्माहरू आइसक्दैनन्, तिमी परीक्षामा पनि नम्बरवार पास हुँदै जान्छौ। यसलाई भनिन्छ रूहानी कलेज। रूहानी बाबा रूहानी बच्चाहरूलाई पढाउन आउनु हुन्छ, रावण राज्य आएपछि शरीर छोडेर अपवित्र राजा बन्छन् र पवित्र देवताहरूलाई शिर झुकाउन थाल्यौ। आत्मा नै पतित अथवा पावन बन्छ। आत्मा पतित छ भने शरीर पनि पतित मिल्छ। सच्चा सुनमा मिलावट भएपछि गहना पनि त्यस्तै हुन जान्छ। अब आत्माबाट खाद कसरी निस्किन्छ? योग अग्नि चाहिन्छ, त्यसबाट तिम्रो विकर्म विनाश हुन जान्छ। आत्मामा चाँदी, तामा, फलाम परेको छ। यो हो खाद। आत्मा सच्चा सुन हो। अहिले झुटो बनिसकेको छ। त्यो खाद कसरी निस्किन्छ? यो हो योग अग्नि, ज्ञान चितामा बसेका छौ । पहिला थियौ काम चितामा। बाबाले ज्ञान चितामा बसाउनु हुन्छ। ज्ञानसागर बाबा बाहेक अरू कसैले पनि ज्ञान चितामा बसाउन सक्दैन। मनुष्यले भक्तिमार्गमा कति पूजा गर्छन्, तर कसैलाई जानेका छैनन्। अहिले तिमीले सबैलाई जानिसकेका छौ। तिमीहरू सबै देवता बन्छौ अनि पूजाको कुरा नै खतम हुन जान्छ। जब रावण राज्य सुरु हुन्छ तब भक्ति सुरु हुन्छ। अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) सजायबाट मुक्त हुनको लागि विजय मालाको दाना बन्ने पुरुषार्थ गर्नु छ, रूहानी पण्डा बनेर सबैलाई शान्तिधाम घरको यात्रा गराउनु छ।

२) यादको यात्रालाई बढाउँदै-बढाउँदै सबै पापबाट मुक्त हुनु छ। योग अग्निबाट आत्मालाई सच्चा सुन बनाउनु छ, सतोप्रधान बन्नु छ।

वरदान:–
हरेक कर्ममा बाबाको साथ भिन्न - भिन्न सम्बन्धहरूबाट स्मृति स्वरूप बन्ने श्रेष्ठ भाग्यवान् भव

सारा दिनको हरेक कर्ममा कहिले भगवानलाई सखा वा सखीको रूपमा, कहिले जीवन साथीको रूपमा, कहिले मुरब्बी बच्चाको रूपमा अनि जुनबेला दिलशिकस्त हुन्छौ त्यतिखेर सर्वशक्तिमान्को स्वरूपबाट मास्टर सर्वशक्तिमान्को स्मृति स्वरूपलाई इमर्ज गर्यौ भने दिलखुश हुनेछौ अनि बाबाको साथको स्वत: अनुभव गर्नेछौ, अनि यो ब्राह्मण जीवन सधैं अमूल्य, श्रेष्ठ भाग्यवान् अनुभव भइरहनेछ।

स्लोगन:–
ब्रह्मा बाबा समान बन्नु अर्थात् सम्पूर्णताको लक्ष्यमा पुग्नु।